Saraciye Sahan

Osmanlı mutfağı denilince akla yemek sanatı, yemek kültürü, sofra zenginliği, yemek çeşitliliği gelmektedir. Topkapı Sarayı'nın inşa edildiği Fatih devrinden itibaren yemekler Matbah-ı Amire adı verilen mutfaklarda pişirilmekteydi. Matbah-ı Amire’ye bağlı Has Mutfak, Ağalar Mutfağı, Divan Mutfağı, Helvahane, Kiler, Kalayhane gibi birimler bulunmaktaydı. Osmanlı’da saray yeme-içme kültürüne göre çeşitli araç gereçler kullanılmaktaydı.
İçinde yemek ısıtılarak sofraya getirilen, derinliği az, bakır, pirinç, çini örneklerine rastlanan kapaklı kaplar olan sahanlar, bu mutfak araç gereçleri arasında önemli bir yer edinmiştir.

Türkler’de dericilik önemli bir zanaat olmuştur. Türkler, dibâğat (tabaklama) ve debbağ-lığı, başta Anadolu Selçukluları olmak üzere en gelişmiş zanaatlardan biri durumuna getirmiştir. Saraciye* Sahan 1800’lü yıllardan saraciye işi sırma işlemeli telatin tas kapağından esinlenerek tasarlanmıştır. Tas kapağı halen Topkapı Sarayı’nda sergilenmektedir.

Saraciye Sahan, el imalatı camdan üretilmiştir ve üzerindeki desenlerin tümü el işçiliği ile 24 ayar altın yaldız ve cam boyaları kullanılarak dekorlanmıştır.

* Saraciye; deri, muşamba gibi malzemelerden bavul, çanta cüzdan, kemer ürün yapma işi.

Üretim adedi 2.000 adetle sınırlıdır.